An Analysis of the Foundations of Reason in the Domain of Sharia from the Perspective of Shiite Jurists of the 4th to 7th Centuries AH

Document Type : Original Article

Authors

1 Department of Jurisprudence and Principles of Jurisprudence, Faculty of Jurisprudence and Principles of Jurisprudence, Islamic Seminary, Qom, Iran.

2 Al-Zahra Society Women's Seminary, Qom, Iran.

Abstract

 
The scope and domain of Islamic Sharia, encompassing issues of worship, social, economic, cultural, political, military, judicial matters, and more, have consistently been studied and examined by Islamic scholars from various perspectives. In this context, some Islamic jurists and thinkers have focused primarily on the texts of the Quran and narrations, paying little attention or emphasis to the role of reason in their jurisprudential inferences. In contrast, another group of Islamic jurists and thinkers, while utilizing the Quran and the narrations of the Infallibles (AS), have emphasized the important role of reason in determining the domain of Sharia and in discovering and inferring Islamic rulings, ultimately arriving at the principle of "The Concomitance of Reason and Sharia."
Given this, the central question is: What role does reason play in determining the domain of Sharia and inferring jurisprudential rulings? To answer this question, examining the opinions of jurists from the 4th to the 7th centuries AH is highly valuable, as prominent scholars and Islamic thinkers primarily expressed their views in this field during these centuries. Therefore, this research, based on data collected through library and documentary research methods in a descriptive-analytical manner, delves into the jurisprudential foundations of prominent jurists of this period—namely, Sheikh Saduq, Sheikh Tusi, Ibn Idris, and Al-Muhaqqiq Al-Hilli. It concludes that although there were differences of opinion among the great jurists during this era, most jurists seriously believed in and emphasized the validity and position of reason within the domain of Sharia and the inference of Islamic rulings.

Keywords

References

قرآن کریم
ابن ادریس، محمد. السرائر. قم: نشر اسلامی، چاپ اول، 2005م.
اعرافی، علی‌رضا. قلمرو دین و گستره شریعت. قم: نشر آثار امام خمینی، چاپ اول، ۱۳۹۴ش.
دوانی، علی. سیری در زندگی شیخ طوسی. تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر، چاپ دوم، 1386ش.
سید مرتضی. جوابات المسائل الموصلیات. تهران: نشر میراث مکتوب، چاپ اول، 1997م.
سید مرتضی. رسائل الشریف المرتضی. تهران: نشر میراث مکتوب، چاپ اول، 1997م.
شجریان، مهدی. مقاله‌ی بررسی گستره شریعت از منظر دیدگاه‌های رایج در مصالح و مفاسد واقعیه. مجله کلام اسلامی، شماره ۱۰، سال ۱۳۹۴ش.
صدوق، محمد بن علی. الاعتقادات. قم: جامعه مدرسین، چاپ چهارم، 1985م.
........................... التوحید. قم: جامعه مدرسین، چاپ دوم، 1975.
...........................  کمال الدین و تمام النعمه. قم: جامعه مدرسین، چاپ پنجم، 1985.
........................... من لایحضره الفقیه. قم: جامعه مدرسین، چاپ سوم، 1985م.
طباطبایی، علامه. تفسیر المیزان. تهران: انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۴.
طبرسی، شیخ. تفسیر مجمع‌البیان. قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۵.
................ عدة الاصول. قم: مؤسسه انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1375ش.
................ عدة الاصول. قم: مؤسسه نشر اسلامی، چاپ سوم، 2002م.
عقاد، عباس محمود. تفکر از دیدگاه اسلام. قاهره: دارالکتب المصریه، چاپ اول، 1995.
علیدوست، ابوالقاسم. فقه و عرف. قم: موسسه بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۸۸ش.
الفاخوری، حنا و الجر، خلیل. تاریخ فلسفه در جهان اسلامی. بیروت: دارالفکر العربی، چاپ دوم، 1999م.
فضائلی، محمد حسین. مقاله‌ی گستره شریعت و نقش عرف در حقوق اسلامی. مجله فقه و حقوق اسلامی، شماره ۸، سال ۱۳۹۲ش.
کلینی، محمد بن یعقوب. اصول کافی. تهران: دار الکتب الإسلامیة، چاپ سوم، ۱۴۱۳.
گرجی، ابراهیم. شیخ طوسی و عدة الاصول. تهران: نشر دانشگاه تهران، چاپ اول، 2015م.
مصباح یزدی . محمد تقی. قلمرو شریعت. تهران: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1380ش.
مظفر، محمدرضا. الدرر الکلامیه فی شرح العقاید الإمامیة. قم: موسسة النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۰.
مفید، شیخ. اوائل المقالات. قم: کنگره شیخ مفید، چاپ دوم، 2007م.

Files

Share

How to cite

Statistics